Henüz 11 yaşında geçirdiği omurilik felci nedeniyle tekerlekli sandalyeye bağlı kalan Sibel Çam, 2012’de tanıştığı güreş antrenörü Ahmedi Hasip Kanat sayesinde haltere başladı.
Halter sayesinde motivasyonu artan, önemli başarılar elde eden Sibel Çam, hem Türkiye’nin hem de kirada oturdukları dönemde 2. kattaki evlerinden spor salonuna gidebilmesi için kendisini sırtında taşıyan annesinin gururu oldu.
“TEK MUTLULUK KAYNAĞIM”
Bundan önceki iki paralimpik oyunlarına da katılma hakkı kazanan ancak derece elde edemeyen Sibel Çam, geçirdiği omurilik felcinin ardından bir boşluğa düştüğünü ancak halter sayesinde hayata yeniden başladığını söyledi.
Başladığı günden beri sporu hiç bırakmadığını aktaran Sibel Çam, “Tüm hedeflerime kısmen de olsa ulaştım. Halter, şu anda tek mutluluk kaynağım oldu.” diye konuştu.
HEDEFİ MADAYA KAZANMAK
Sibel Çam, çalışmalarının artık paralimpik oyunlarında madalya alabilmeye yönelik olduğunu, Paris 2024 Paralimpik Oyunları’na yoğun hazırlandığını da kaydetti.
Antrenörlerini ve kendisine inananları mahcup etmeyeceğini vurgulayan Sibel Çam, “Ben iki paralimpik oyununa katıldım. Bu seferki hedefim oyunlara gitmek değil, madalya kazanmak. Bunun için 10 yıl emek verdim. Kendime olan güvenim daha da arttı. Bu süreçte bana destek veren başta Meram Belediye Başkanı Mustafa Kavuş ile Meram Belediyespor’da emeği geçenlere teşekkür ederim.” dedi.
Sibel Çam’ın 55 yaşındaki annesi Fatma Çam ise kızının her zaman destekçisi olduğunu vurgulayarak, “Kızım spora başlayınca benden yardım istedi. Ben de ‘Sen yeter ki iste.’ diyerek arkasında durdum. Eski evimizde asansör yoktu. Kızımı sırtımda ikinci kattan indirip çıkarıyordum. Bazen komşulardan da yardım isterdim. Onunla gurur duyuyorum. Kızım bir şeyler başardı, bir yerlere geldi. İnşallah devamı gelir.” ifadelerini kullandı.
