İZMİR – Dokuz Eylül Üniversitesi (DEÜ) Hastanesi çalışanı Adem Kılbıyık, 13 Haziran günü misyon yaptığı ameliyathanede kendini asarak hayatına son verdi. Geçim badiresi ve çalışma şartları nedeniyle bir devir ruhsal zahmetler yaşadığı tabir edilen Kılbıyık’ın daha evvel yer değişikliği için müracaatta bulunduğu fakat talebinin reddedildiği de tez ediliyor.
3 çocuk babası olan Adem Kılbıyık’ın ağır çalışma şartlarına karşın, geçinmek için ek iş olarak mısırcılık yaptığı ortaya çıktı. Kılbıyık’ın intiharı, ameliyathane çalışanları başta olmak üzere sıhhat işçilerinin güçlü çalışma şartlarını bir kere daha gündeme getirdi.
HASTANELERİN ‘KAPALI KUTUSU’: AMELİYATHANE
DEÜ Hastanesi işçisinin anlatımlarına nazaran 30 civarında çalışan bulunan ameliyathanede, tekniker ve öbür çalışanla birlikte bu sayı 180-200 kişiyi buluyor. Cam ve pencere olmayan alanda gün ışığına hasret kalan sıhhat işçileri günün 8-12 saatini burada geçiriyor. Çalışma koşullarının yükü nedeniyle yılda iki kere ruhsal dayanak talep ettiklerini aktaran sıhhat işçileri, bu taleplerinin cevapsız kaldığını lisana getirdi. Bir hastane çalışanı ise çalışma koşullarını şöyle anlattı: “Ameliyathaneden dışarı çıkamıyoruz. Kapalı bir ortam. Girdiğin saatten çıktığın saate kadar dışarı çıkmak yok. Yemek aramız yarım saat. Ameliyathanedekiler dışarının nasıl olduğunu bilmez. Orası kapalı bir kutu. 10 dakikada paklık yapıp yeni olay alıyorsun. Çabucak temizleyip, çabucak hastayı almak zorundasın. Paklık işçisi sayısı da az. Nöbetteyken muhakkak alanını terk edemezsin. Girdiğin vakit çıkışı yok. Hastanenin ‘hapishanesi’ olarak geçer. Hadisenin ne vakit geleceği belirli olmaz. Bazen hiç olay gelmez, bazen de dinlenmeye fırsatın bile olmaz”
GEÇİNMEK İÇİN EK İŞ
Personelin çalışma kurallarının tartısına karşın, maaşlar ise çok düşük. O denli ki birçok hastane çalışanı mesai sonrası geçinmek için ek iş yapmak zorunda kalıyor. “Çalışma koşullarına nazaran maaşlarımız düşük. Şu an 5 bin 500 lira civarı maaşımız var. Türkiye kaidelerinde bu yeterli bir sayı değil” diyen bir ameliyathane işçisi, hastanenin genelinin ek işlerde çalıştığını anlattı: “Hastanenin geneli ek işlerde çalışıyor. Garsonluk yapan var, atölyedekiler ek olarak dolap işlerine gidiyor. Hasta bakımına giden var. Hastanenin yarısı hasta bakıyor. 24-48 saat hastanede kalanlar bile var.”
Başka bir ünitede çalışan bir işçi ise “Hepimiz akşamları bulduğumuz ek işlere gidiyoruz. Vasıflı, vasıfsız fark etmez. Bu bölgedeki düğün salonlarının, İnciraltı’daki mangal yerlerinin birçoğunda çalışan garsonlar bizim personel” diye konuştu.
‘SAĞLIK İŞÇİLERİNİ YOKSULLUK VE ÇARESİZLİĞE İTEN BİR DURUM VAR’
Sağlık ve Toplumsal Hizmet İşçileri Sendikası (SES) İzmir Şube Eş Lideri Erkan Batmaz, son artırım oranları ve hem artan enflasyon oranı hem de kurdaki yükselişin, tüm işçileri zora düşürdüğünü söz etti. Batmaz yaşananları şöyle anlattı: “Hanede iki devlet memuru yahut iki emekçi olmasına karşın geçinememe durumu kelam konusu. Bu noktada bizleri yoksulluk ve çaresizliğe iten bir durum var. Biz sıhhat işçileri olarak inanılmaz ağır, tehlikeli ve güç bir iş yapıyoruz. Buna karşın bize kalan dinlenme vaktimizde hayatımızı idame ettirebilme kederi ile ek işler yapmaya başladık. Son süreçte artan mesken kiraları, ulaşım ve başka artırımların hepsi birleştiğinde sıhhat işçileri 7 gün 24 saat çalışıp ne oturacakları meskene sahip olabiliyorlar ne de toplumsal ömürleri mümkün oluyor”
‘EK İŞ YAPSAK DA YOKSULLUK HUDUDUNU BİLE YAKALAYAMIYORUZ’
Sağlık işçilerinin tükenmişlik ile boğuşurken bir yandan da açlık ve yoksullukla çaba ederek hayatta kalmaya çalıştığını söyleyen Erkan Batmaz, “Artık sahiden bu ekonomik krizle bizler, daima daha da berbata giden bir durumu yaşıyoruz. Yoksulluk hududunun çok altında, açlık hududunda yaşadığımız bir durum kelam konusu. Kamuda sıhhat işçisi olarak çalışırken bir yandan ek iş yapsak da bugün yoksulluk sonunu bile yakalayamıyoruz. Pandeminin bizlere yüklediği tükenmişliğin yanında bir de bu yoksulluk ile yaşamaya çalışıyoruz. Önümüzdeki süreçte çabayı tam da buradan yükseltmek gerekiyor” diye konuştu.